درباره ما

مروری بر روند توسعه صنعتی نشان می دهد که بیش از پنج دهه از نظام برنامه ریزی توسعه در ایران می گذرد. با بررسی اولین برنامه توسعه اقتصادی ، اجتماعی، فرهنگی که در سال 1327 (برنامه هفت ساله) تدوین شده است، می توان دریافت که محورهای اساسی برنامه توجه به زیر ساختهای مورد نیاز توسعه در کشور بوده است.در این برنامه که از سال 1327 تا 1333 ادامه داشته است، برنامه مشخص و روشنی در مورد صنعت دیده نمی شود. در آن زمان، برای اینکه صنعت، در اولویت باشد، بسترهای لازم فراهم نشده بود.در آن برنامه اجرای چند طرح بزرگ دولتی با مشارکت خارجی نیز مورد تاکید قرار گرفته بود. چهره اقتصادی جامعه نیز اقتصاد کشاورزی بود و بخش زیادی از جمعیت در روستاها زندگی می کردند. در برنامه هفت ساله دوم که از سال 1334 تا 1340 طول کشید، استراتژی توسعه صنعتی مغفول مانده بود، زیرا مواردی که در برنامه هفت ساله اول ارائه گردیده بود، به دلیل عدم تجربه، کمبود امکانات، فقدان نظام برنامه ریزی و حتی فقدان نظام ساماندهی، هدایت و نظارت دچار مشکلات اجرایی شده بود. لذا بین عملکرد و برنامه مغایرتهای اساسی وجود داشت.

بعد از برنامه دوم، نظام برنامه ریزی کشور به نظام برنامه ریزی پنج ساله که از سال 1341 تا 1345 ادامه داشت تبدیل گردید. در آن زمان، راهبردها و سیاستهای توسعه صنعتی مشخص گردید. دولت با ایجاد برخی از زیر ساخت های توسعه ای، به این نتیجه رسید که باید بخش صنعت تقویت گردد. عمده کاری را که برنامه ریزان انجام دادند، این بود که به واسطه درآمدهای نفتی، سرمایه گذاریهای دولتی به شدت رشد یافت. در این برنامه بود که " سازمان نواحی صنعتی" بمنظور برنامه ریزی و اجرای طرحهای مربوط به نواحی صنعتی در مرداد ماه سال 1343 ایجاد شد. در برنامه چهارم و پنجم جهش نسبتا مناسبی در سرمایه گذاری و ایجاد واحدهای صنعتی شکل می گیرد.

دبير ستاد تدبير و شورای فرماندهی اقتصاد مقاومتی، جانشین ستادهای اقتصاد مقاومتی، تسهیل و رفع موانع تولید و کارگروه تخصصی امور اقتصادی، دبیر کمیته هماهنگی بازارچه‌های مرزی، رئيس کارگروه‌هاي تخصصی توسعه صادرات، سیاستگذاری سرمایه گذاری، توسعه شرکت‌های دانش بنیان، اشتغال، ساماندهی گندم، آرد و نان، هواي پاك و امور اقتصادی شورای دستگاه‌های نظارتی، رئيس شوراهای ساماندهی مبادلات مرزی و مبادی ورودی و خروجی، رئيس کمیسیون‌های تنظیم بازار، تعزیرات حکومتی و واگذاری اراضی منابع ملی و دولتی ماده (21)، رئيس کمیته سیاستگذاری و نرخ گذاری فرآورده‌های نفتی، عضو کمیته حل اختلاف معادن و دبیر شورای عالی ایرانیان مقیم خارج از کشور استان خراسان رضوی، از ديگر تجارب كاري رسوليان است.

وي همچنين عضو هیأت امناء پارک علم و فنآوری، مؤسسه تحقيقات، آموزش، فنآوري و مشاوره و مؤسسه صنعتی گوشت مشهد، عضو هیأت مدیره شرکت تجارت سازان و مشاور سازمان همیاری شهرداری‌های استان خراسان رضوی نيز بوده است.

تدريس در مراكز دانشگاهی، نگارش دو كتاب و 12 مقاله علمی و تخصصی و شركت در بيش از 60 كارگاه، دوره آموزشی و همايش تخصصی، از سوابق آموزشي و پژوهشي معاون وزير، رئيس هيأت مديره و مديرعامل سازمان صنايع كوچك و شهرك‌هاي صنعتي ايران است.

علي رسوليان، معاون وزير صنعت، معدن و تجارت، رئيس هيأت مديره و مديرعامل سازمان صنايع كوچك و شهرك‌هاي صنعتي ايران، متولد سال 1354 در قائن، دانشجوي دکتری و دانش آموخته كارشناسي ارشد مديريت بازرگاني است.

وي كه پيش از اين معاون هماهنگي امور اقتصادي استانداري خراسان رضوي بوده است، داراي سوابق اجرايي متعددي، از جمله مدیرکل دفتر هماهنگی امور اقتصادی و بین‌الملل، نائب رئيس هيأت اجرايي اتاق مشترک بازرگاني، صنايع، معادن و کشاورزی ايران و افغانستان، مسئول هماهنگي روابط خارجي، مسئول دبیرخانه ستاد عراق، سرپرست، معاون و کارشناس اقتصادی و بازرگانی بازارچه‌های مرزی، عضو کارگروه توسعه مدیریت، عضو هیأت رسیدگی به تخلفات اداری، عضو هیأت مدیره و مدیرعامل شركت تعاونی مسکن و رئیس هیأت مدیره شرکت تعاونی کارکنان استانداری خراسان رضوی مي‌باشد.