ایتا
|
نایلون و نایلکس چیست و تفاوتهایی آن را بیشتر بشناسیم هم .
نایلون و نایلکس هر دو از انواع پلاستیک هستند که کاربردهای متنوعی دارند و تفاوت‌های مهمی در ترکیب مواد اولیه و ویژگی‌های فیزیکی‌شان وجود دارد.
نایلون:
نایلون نوعی پلیمر مصنوعی است که برای اولین بار در دهه ۱۹۳۰ توسط شرکت دوپونت کشف و توسعه داده شد. نایلون از مواد اولیه‌ای مانند پلی‌آمید تولید می‌شود و دارای ساختار محکم و مقاومت بالایی در برابر کشش و سایشها است. به دلیل ویژگی‌هایش در تولید محصولات مختلفی مانند مخازن آب ، جوراب، طناب، پارچه، قطعات صنعتی، و ابزارهای مکانیکی استفاده می‌شود. به طور کلی، نایلون دارای انعطاف‌پذیری و مقاومتی بالا است و سطح آن صاف و و مات می باشد.
نایلکس:
نایلکس نوعی پلاستیک است که به طور عمده از پلی‌اتیلن سنگین (HDPE) و پلی‌اتیلن سبک (LDPE) تولید می‌شود. نایلکس‌ها معمولا برای ساخت کیسه‌های پلاستیکی و بسته‌بندی‌های مصرفی استفاده می‌شوند. ترکیب مواد در نایلکس شامل حدود ۸۰ درصد پلی‌اتیلن سنگین و ۲۰ درصد پلی‌اتیلن سبک است. وجود پلی‌اتیلن سبک در نایلکس باعث می‌شود تا این ماده براقی، دوخت‌پذیری و انعطاف بیشتری نسبت به پلاستیک‌های دیگر داشته باشد.
تفاوت‌های اصلی نایلون و نایلکس
1. مواد تشکیل‌دهنده: نایلون از پلی‌آمیدها و نایلکس از پلی‌اتیلن‌ها تشکیل شده است.
2. ظاهر و ساختار ملوکولی قابل لوس: نایلون سطحی مات و غیر براق دارد، در حالی که نایلکس براق‌تر و انعطاف پذیر تر است.
3. کاربرد: نایلون بیشتر در صنایع و تولید محصولات مقاوم و با استقامت بالا مانند پوشاک و قطعات صنعتی،الکترونیکی ،ورزشی و... استفاده می‌شود، ولی نایلکس بیشتر در کیسه‌های پلاستیکی و بسته‌بندی‌ها و نایلونهای عریض کشاورزی کاربرد دارد.
4. مقاومت: نایلون در برابر کشش و سایش مقاوم‌تر است، اما نایلکس انعطاف‌پذیری و کشسانی بیشتری دارد.
5. دوخت‌پذیری: نایلکس به دلیل وجود پلی‌اتیلن سبک دوخت‌پذیری بهتری دارد که این ویژگی در تولید کیسه‌های پلاستیکی مفید است.
در مجموع، نایلون و نایلکس هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و با توجه به نیازهای مختلف، هر کدام در کاربردهای متفاوتی استفاده می‌شوند.
|